Waterkater

Abeltje: de Waterkater van het Vuureiland

Dit is Abeltje.

Hij is mijn eerste volbloed-Siamees en hij is bij mij komen wonen om gezelschap te bieden aan mijn poes Kiri, maar natuurlijk ook aan mij. Abeltje kwam bij mij na de ongelukkige dood van mijn 3-jarige Burmees Jacco, die op een kwade avond met een kattenvriendje meeliep en toen sneuvelde op de busbaan. Kiri en ik waren heel treurig en hadden beslist een nieuw katertje nodig.

Het werd Abeltje van het Vuureiland, zoon van Lanza van het Vuureiland en Váron de Cascabel. Hij werd geboren op 7 januari 2009, met een staartje dat net een trappetje was: 3 knikken en een halve draai. Niet geschikt voor de fok, dus, maar oooo, wat een schattig staartje! Ik was er meteen verliefd op.
Hij kwam bovendien van een heel goed en liefhebbend adres en was teckelbestendig. Niet dat ik teckels heb, maar wel een deeltijdhond: Max, de Springer Spaniel Hoewel Abeltje Max in het begin wel griezelig vond, gaat het heel goed tussen hen twee. Ook de twee jonge buurhondjes mogen om Abeltje heen dansen en zelfs hun neus onder zijn staart steken. Met de oppaskinderen ging het meteen goed. Abeltje heeft een zacht karakter en hij is heel lief met kinderen.
Abeltje bleek nog een andere zeldzame eigenschap te hebben, naast zijn kromme staartje. Hij is dòl op water. De eerste dag dat ik hem had ging hij al met 2 pootjes in zijn waterbakje staan en het duurde niet lang of hij stond tot zijn nek in de vijver, waar hij naar alles viste wat hij zag. Al zijn speeltjes belanden voordurend in de waterbakken en emmers met restjes water. Bubbels en schuim is ook leuk. Laatst trof ik hem zelfs op het aanrecht aan met allebei zijn voorpoten in een beker priklimonade en een verzaligde blik in zijn ogen! Voor zijn verjaardag krijgt hij een flesje Spa.

Ook de waterkant blijft hem trekken en hij is al eens in de sloot gesprongen achter de eenden aan. Hij vist rietstengels uit het water en brengt ze snel naar huis. Op de foto van Max en Abeltje is nog een ander katje te zien. Dat is het Britje Thierry, 7 weken jonger dan Abeltje, boezem vriendinnetje en vaste logee.

Thierry woont bij poes Snoetje en hun personeel, mijn nicht en haar man. En Snoetje is weer de dochter van mijn poes Kiri - volgt u het nog? Hoe dan ook, regelmatig logeren Thierry en Snoetje bij ons, en Abeltje en Kiri bij hen. En des donderdagsavonds pak ik Abeltje in een kattentas en fiets naar mijn neef en nicht, waar ik ga eten en Abeltje met Thierry gaat spelen. Of zij komen naar mij met Thierry. Dolle pret, die twee katten samen. Ook Kiri en Abeltje gaan heel goed samen. Ze slapen samen en Kiri gebruikt hem als kussen. Kiri is nog steeds de baas, hoewel Abeltje, nu een kattenpuber van 11 maanden, regelmatig probeert hoever hij kan gaan.

Dat doet hij ook bij mij, hij is erg ondeugend op het moment, maar ik houd stug vol met de opvoeding. Niet op het aanrecht! Kom eens uit die boom! En je niet stiekem in de struiken verstoppen als ik naar huis wil! Ja, ik wandel elke dag met Abeltje. Soms gaat hij aan de lijn, bijvoorbeeld in het bos bij mijn ouders, maar binnen ons autovrije buurtje en het park mag hij meestal los mee. Hij vindt het geweldig. Vaak loopt ook zijn zwarte vriendje-van-de-overkant mee en gaan ze samen lekker dollen in ons Kriekenbosje.
Nu moet hij nog leren om door te lopen ... en om er niet gauw vandoor te gaan, de daktuin op ... en om niet bang te zijn voor enge bolchrysanten ... of voor jonge egeltjes ... Er valt veel te leren en te ontdekken, zowel voor Abeltje als voor mij.

Samen dingen doen, dat vinden we leuk, en daarom heb ik een Thai Siamees. Mooi, lief, gezellig, en een doe-kat. En vooral, een waterkat.